– INSPIRATIE –
– Klik op een afbeelding voor de video (3.59) –
“The human soul doesn’t want to be advised or fixes or saved.
It simply wants to be witnessed, exactly as it is.”
Parker Palmer (1939 – heden)
7 tot 8 minuten leestijd
Programma’s: Leiderschapsreizen – Terug naar de natuur
Workshop: Rust en stilte
Leer zelf: Aandacht
Gratis e-learning: Leiderschapsprogramma basis
Je merkt het als je weer terugdenkt aan dat je verliefd was of dat je diep in de rouw was. Er gebeurt is met je wat moeilijk valt te omschrijven. Je gedachten, je emoties en je lichaam slaan op hol. Sommige psychologen zeggen dat het een vorm van gekte is. Waar je bij de liefde denkt dat die andere persoon je compleet maakt, je alle liefde gaat geven en je gemis wordt gevuld, lijk je bij verlies een deel van jezelf kwijt te raken. Bij de verliefdheid is ook meteen de angst dat je ander kwijt raakt. Het idee doet je lichaam vaak ineenkrimpen. Het lijkt alsof je niet meer zonder de ander kan. En rouw en verlies heeft een directe verbinding met de prettige en plezierige herinneringen. Hoe moet het nu zonder hem of haar? Wat heeft hij of zij mij gegeven? Ook in dit proces krijgt het lichaam veel te verduren. Je kunt pijn hebben op de meest ongelofelijke plekken. Je wordt wakker, de gedachte is er en boem je voelt het direct in je lichaam.
Je gedachten, je emoties en fysieke lichaam zijn met elkaar verbonden. Verliefdheid en verlies illustreren dat als geen ander. Als de gedachte er niet is, dan is de emotie en de lichamelijke sensatie er ook niet. We worden in de greep gehouden door onze gedachtes. Bij beide vormen heb je tijd nodig om weer tot de rust te komen en weer tot het normale te verhouden. En dat normale is dan anders. De liefde of het verlies hebben jouw wereld verandert. Je leert met die ervaring op een andere manier tot de wereld verhouden.
Hoe kan je iemand nu terzijde staan bij verliefdheid of verlies? Ik kwam dit bijzondere filmpje tegen. Het gaat er over hoe we als omstander iemand met verlies terzijde kunnen staan. Misschien geldt deze manier ook wel voor als je erg verliefd bent. De gedachte dient een plek te vinden in je systeem.
De dood is niets.
Ik ben maar aan de andere kant.
Ik ben mijzelf, jij bent jezelf.
Wat we waren voor elkaar zijn wij nog altijd.
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt.
Spreek tegen mij zoals weleer,
op dezelfde toon,
niet plechtig,
niet triest.
Lach om wat ons samen heeft doen lachen,
bid, glimlach, denk aan mij, bid met mij.
Spreek mijn naam uit thuis zoals je altijd hebt gedaan,
zonder hem te benadrukken,
zonder zweem van droefheid.
Het leven is wat het altijd is geweest,
de draad is niet gebroken.
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet?
Nee ik ben niet ver,
juist aan de andere kant van de weg.
Zie je,
alles is goed.
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken en
er de tederheid terugvinden,
zuiverder dan ooit.
Dus droog je tranen en ween niet als je van me houdt.
Sint Augustinus (354 – 430) – na de dood van zijn moeder.
Je zou misschien wel kunnen zeggen dat er in een werkomgeving steevast te weinig aandacht wordt gegeven aan afscheid en rouwen. Dat bestuurders, directieleden, managers en medewerkers onvoldoende aandacht besteden aan hetgene wat verloren gaat bij bijvoorbeeld een reorganisatie, het opdoeken van een merk of het vertrek van een werknemer. Afscheid heeft een directe verbinding met plezierige herinneringen. Juist stilstaan bij het oude, deze herinnering en het loslaten zorgt dat het nieuwe kan ontstaan. Vaak zie je dat het oude niet goed wordt losgelaten en de energie niet kan worden gericht op het nieuwe. Meer achtergrond over dit proces vind je in De Contactcirkel.
Een andere methode, een meer boeddhistische benadering, is om met wat afstand van je gedachte, emotie en gevoel te nemen. Om als het ware uit jezelf te treden en met verwondering te kijken naar wat er in je omgaat. Je bent dan niet de gedachte, emotie of het gevoel. Maar je aanschouwt het meer. Deze stap zorgt voor meer bewustzijn en rust. En ik weet uit ervaring dat het makkelijker gezegd is dan gedaan.
Dit mens-zijn is een soort herberg,
elke ochtend weer nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.
Verwelkom ze, ontvang ze allemaal gastvrij.
Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt,
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase.
De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
Ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt.
De hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd,
om jou als raadgever te dienen.
Jalal ad-Din Rumi (1207 – 1273) – Perzisch filosoof en dichter
– Tekst ‘Its ok to be not ok’ gaat onder de afbeeldingen verder –
– Klik op onderstaande afbeeldingen en vind meer informatie over rouw en over liefde –
Als ik op globaal niveau kijk naar mijn coaching, workshops, trainingen en reizen doorloop ik meestal een aantal stappen. De eerste stap gaat over bewustzijn. Wat voel je, waar voel je dat en welke gedachte is daar aangekoppeld. De tweede stap gaat meer over waar die gedachte vandaan komt. Welke overtuiging, oordeel of gebeurtenissen staan aan de basis of beïnvloeden deze gedachte. Het vergroot het bewustzijn waardoor er gelijk een soort vrijheid en ruimte ontstaat. Om vervolgens de client te helpen zoeken naar andere manieren. En ook daar is bewustzijn en afstand bij nodig. Omdat deze stappen altijd iets van spanning oproepen.
Schrijf je in:
Je vindt ons hier:
Schrijf je in:
Je vindt ons hier:
Beschermd: Het moedige gesprek
Scroll naar bovenzijde