GARDEN OF REMEMBRANCE

Over het verlies van jezelf en de ander

– INSPIRATIE –

– Klik op de afbeelding voor de muziekvideo (6.20) –

GARDEN OF REMEMBRANCE

Over het verlies van jezelf en de ander

Het komt misschien omdat ik met de opleiding relatietherapie bezig ben. Ik ben de hele tijd gefocust op beelden over de liefde. Zo kwam ook deze video van ‘Fish’ die ik via een vriend kreeg toegestuurd voorbij. Een lied over jezelf en de ander kwijtraken. Een lied over langzaam afscheid nemen. 

GARDEN OF REMEMBRANCE

Misschien ken je deze bijzondere frontman van de band Marillion uit de jarig 80 met de hit Kayleigh nog wel. Hij is inmiddels een man van middelbare leeftijd die me doet denken aan mijn favoriete sportleraar. En misschien dat daarom dit nummer dat hij over zijn vader schreef me zo raakte. Na de dood van zijn vader in 2016 zorgde ‘Fish’ voor zijn moeder en ging hij nadenken over zijn eigen sterfelijkheid en schreef het album Weltschmerz.

VERDWENEN IN EEN ONGRIJPBARE WERELD

‘He’s lost between the here and now’ en ‘Somewhere that he can’t be found’ zijn zinnen uit ‘Garden of Remembrance’ die de laatste ontmoeting met mijn oude sportleraar beschrijven. Hij is bijna elke week nog in mijn gedachten als ik samen met mijn beste maatje aan het rand van het Gooimeer aan het sporten ben. “Kom op met dat kadaver stelletje klootviolen”, kon hij als een echte oude gymnastiekleraar door de zaal schreeuwen als hij het idee had dat we niet tot het gaatje gingen.

OP ZOEK NAAR EEN HERINNERING

Als ik op een late herfstdag voor zijn huis stop en het raampje van mijn auto open, kijkt hij me met zijn welbekende vriendelijke blik aan. Hij is nog steeds die zachtaardige man met die guitige blik in zijn ogen. Maar als ik hem aanspreek en begin te praten merk ik dat hij me niet meer herkent en mijn verhaal niet kan plaatsen. De dementie is te ver. Hij probeert het wel, maar het lukt hem niet. Ik maak een kort praatje met hem. Niet meer het lachen om die mooie herinneringen. Slechts twee vriendelijke mannen die elkaar even spreken over het weer en de herfst. 

“He hears a voice
He tries to recognise the source and place the name
A face so familiar, the smile soft and warm
The memory evades him, his mind wanders on”

PERSOONLIJK NUMMER

Misschien is het wel het meest persoonlijk nummer dat Fish maakte: “Ik was me heel bewust van mijn moeder op slechts vijftien meter afstand in mijn huis. Ik voelde haar aanwezigheid intens tijdens de opnames. De hand van mijn vrouw op mijn schouders aan het einde van de video draagt bij aan de emotionele dynamiek en vormt een nieuwe cirkel binnen het verhaal. Het ontlokte een oprechte traan bij me.”

GARDEN OF REMEMBRANCE

Door Derek William Dick alias ‘Fish’

He hears a voice
He tries to recognise the source and place the name
A face so familiar, the smile soft and warm
The memory evades him, his mind wanders on

Down rabbit holes
A darkened maze a place to hide and be alone
Where thoughts land like snowflakes in the palm of his hand
Swift melting moments, his tears a surprise
He tries to remember just what made him cry
With the beautiful stranger who was holding his hand

He’s lost between the here and now
Somewhere that he can’t be found
She’s still here

Her love a ghost of memory
She’ll wait for an eternity
He’s still here

The empty room, moth eaten curtains
Drunken drapes hold back the light
But for solitary sunbeams, on dull chandeliers
Colourless butterflies, their fate now revealed

In silken webs, forever held within the sails of yellowed shrouds
That gather dust above the dance hall floor

The silent space
She stands alone and in her heart she hears the sound
The sweet lift of music that drew them so close
Their first dance together with a world at their feet
Not so long ago

He’s lost between the here and now
Somewhere that he can’t be found
She’s still here

Her love a ghost of memory
She’ll wait for an eternity
He’s still here

They work the soil
They sow the seed, they’re side by side upon the earth
Growing together, now forever apart
With a love so embracing, held in their hearts
But nothing between them, no memories shared
No recognition in his soft, pale green eyes

He’s lost between the here and now
Somewhere that he can’t be found
She’s still here

Her love a ghost of memory
She’ll wait for an eternity
He’s still here
And they’re still here

He’s lost between the here and now
Somewhere that he can’t be found
She’s still here

Her love a ghost of memory
She’ll wait for an eternity
He’s still here
And they’re still here