De overgang van de ene levensfase naar een andere levensfase gaat bijna nooit soepel. In die overgang zit altijd iets van angst, verdriet, woede of chaos. Als dat er niet is dan transformeer je niet en blijft je steken in het oude. Dat geldt voor persoonlijke transformatie, maar ook voor een maatschappelijke transformatie. Na de wederopbouw van de Tweede Wereldoorlog, de toenemende vrijheid van de jaren 60 en 70, de stagnatie van de jaren 80 en het ‘sky-is-the-limit-gevoel’ van de jaren 90, zijn we met de toenemende globalisering en de nadelige gevolgen van het kapitalisme weer aan het transformeren. Met de toenemende invloed van internet en media op ons leven is dat bijzonder lastig. Er is zoveel ruis en lawaai.