boek

Collectie ‘Boek’

boek (geen afbreking); zelfstandig naamwoord • het • boe­ken ; 901–1000 ~ Oud­in­disch bhagaḥ [be­zit, toe­de­ler], in het Oud­ger­maans zou het be­te­ke­nen ‘lot, dat wat toe­be­deeld is’, wat zich ont­wik­kel­de tot ‘tot het lot bestemd(e)’, ‘runentekenen’ en ten slot­te ‘boek’;

1 als voor­werp  ge­heel van een aan­tal be­druk­te of be­schre­ven bla­den van pa­pier, per­ka­ment of an­de­re stof, dat een al dan niet geïl­lus­treer­de ver­han­de­ling of vertelling be­vat, m.n. een uit ge­vou­wen en sa­men­ge­naai­de vel­len be­drukt pa­pier be­staand ge­heel, al of niet in een band ge­bon­den; 2 meer ab­stract  let­ter­kun­dig werk, verhandeling, be­schrij­ving enz., in een sa­men­stel van bla­den neer­ge­legd en ge­pu­bli­ceerd; 3 fi­guur­lijk ge­heel van denk­beel­den, voor­stel­lin­gen, er­va­rin­gen, voor­ge­steld of be­schouwd als iets waar­in je als ’t wa­re kunt le­zen; 4 hoofd­af­de­ling van een enigs­zins uit­ge­breid let­ter­kun­dig werk, m.n. in de Bij­bel; 5 een aan­tal bla­den wit, veel­al ge­li­ni­eerd pa­pier, in­ge­bon­den en be­stemd om er aan­te­ke­nin­gen in te schrij­ven ≈ schrijfboek; 6 in ’t bij­zon­der; verkorting van  koop­mans­boek; 7 naam voor een bepaalde hoe­veel­heid;  8 ver­za­mel­naam  de stok­kaar­ten; 9 NL; in­for­meel por­te­feuil­le; 10 verkorting van boek­pens