kwetsbaarheid

Collectie ‘Kwetsbaarheid’

kwets·baar bijvoegelijk naamwoord; 1 ge­kwetst kun­nen­de wor­den + onkwetsbaar; 2 ge­mak­ke­lijk aan­ge­tast wor­dend, m.n. door in­vloe­den van bui­ten­af ge­mak­ke­lijk stuk­gaand = teer; 3 ge­kwetst kun­nen­de wor­den, vat­baar om in zijn of haar ge­voel te wor­den aan­ge­tast; 4 in een zo­da­ni­ge po­si­tie ver­ke­rend dat winst en (voor­al) ver­lies zwaar­der telt.