BLOG | NORBERT KOOPEN

Een nieuw jasje

27 april 2025 – Leestijd 2 minuten

Het is altijd fijn als iets nieuws goed valt. Ik organiseerde alweer mijn dertiende leiderschapsreis. Dit keer niet in de bossen van Frankrijk of het hooggebergte van Noord-Italië, maar langs het pelgrimspad: Cammino di San Pellegrino.

“‘Plop’, zei een van de deelnemers toen hij de perspectiefverandering voelde. ‘Nu deze ervaring van liefde centraal stellen in je dagelijks leven’, antwoordde ik. ‘Wat gebeurt er als je de ander niet verantwoordelijk maakt voor je gemis en je liefde? Wat gebeurt er als je op deze manier de ander gaat ontmoeten?’”

Ik volgde de eeuwenoude handelspaden door de prachtige natuur van het rijke Lombardije in Italië. Een reis door de uitlopers van de Alpen, waar het leven nog stil en authentiek is.

De sneeuw begon te smelten, de berghutten openden voor het eerst hun deuren en de rivieren begonnen sneller te stromen. De schakeringen groen van de ontluikende bomen en struiken waren niet te tellen en op de velden stonden de eerste bloemen in bloei.

Het is persoonlijk ontwikkelingsconcept waarin wandelen, natuur en ervaringsgericht werken centraal staan. Met een vaste set aan oefeningen open ik de deelnemers tijdens het wandelen en ontstaat er een veilig speelse ruimte om vervolgens op hun uitdagingen te focussen. Ze worden bewust van instinctief gedrag om daarna in een op maat gemaakt programma het bewustzijn en de nieuwe keuzes om te zetten in andere manieren.

Met op de tweede dag familieopstellingen. Ik gebruik deze methode niet vaak meer, omdat ik liever in het hier en nu werk – daar worden vaak sneller lerende stappen gezet. Maar de deelnemers waren zo nieuwsgierig naar hoe hun dagelijkse uitdagingen verbonden waren met de eerste jaren van hun leven, dat ik die behoefte als uitgangspunt nam.

Het werd een reis over authentiek communiceren, het aanspreken van je verborgen potentieel, gedragsverandering, het inzetten van je kwaliteiten in je leidinggevende rol, carrièrekeuzes, het vinden van betekenis en natuurlijk over het vinden van rust, stilte en ruimte. Misschien wel een van de moeilijkste opgaven in onze maatschappij. Wat gebeurt er dan? Hoe vind je een natuurlijk ritme? En hoe helpt dat bij het vinden van een nieuwe weg?

Natuurlijk experimenteerde ik met mijn nieuwe inzichten over het ervaren van liefde. Ik noem het ‘binnenliefde’: hoe een signaal van buitenaf de liefde in jezelf krachtig kan laten ontwaken. Vaak projecteren we die ervaring van liefde op het signaal zelf – op de ander die het in ons heeft laten ontvlammen En als we dan iets van gemis voelen, ontstaan de meest heftige relatiedynamieken op je werk en in je relatie. Waarom? Omdat we de liefde en dat gemis associëren met de ander.

Midden in een bloemenveld liet ik de deelnemers dat voelen. “Plop”, zei een van de deelnemers toen hij de perspectiefverandering voelde. “Nu deze ervaring van liefde centraal stellen in je dagelijks leven”, antwoordde ik. “Wat gebeurt er als je de ander niet verantwoordelijk maakt voor je gemis en je liefde? Wat gebeurt er als je op deze manier de ander gaat ontmoeten?”