BLOG | NORBERT KOOPEN

TIJD EN INSPIRATIE

21 januari 2024 – Leestijd 2 minuten

In de rust, stilte en leegte worden inspiratie en creativiteit geboren. En meestal in die volgorde. Als er geen rust is dan is er geen stilte en als er geen stilte is dan is er geen leegte. En als er geen leegte is dan is er meestal geen diepgaande inspiratie.

Een beetje een vage omschrijving weer zou je kunnen zeggen. Hoezo geen inspiratie? Waarom moet je stil zijn?

“Jullie hebben de klok en wij hebben de tijd.”

Wat ik daarmee bedoel te zeggen is dat in die beweging van rust naar leegte onze ‘ik’ zich terugtrekt. We hoeven niet meer op onze omgeving te reageren. En waar de ruimte eerst door onze gedachten en gevoelens werd bevolkt, ontstaat er in die terugtrekkende beweging een enorme ruimte.

En in die ruimte worden de mooiste dingen geboren. In het taoïsme gebruiken we wei-wu-wei (handelen-door-niet-handelen). En wat wil er door jou heen geboren worden?

Dus niet wat wil er ín jou geboren worden want daar zit die beweging van je ‘ik’ in. En in die inspiratie zit vaak verlangen en daarmee gemis. Er ontstaat veelal een enorme drive om een gedachte te realiseren. Het kan je volledig in beslag nemen waardoor je jezelf kunt verliezen. Herkenbaar? Het gaat vaak ten koste van jezelf en je omgeving.

Nee, wat wil er dóór jou heen geboren worden? En hoe kun je je ‘ik’ met al je vaardigheden en capaciteiten gebruiken om dat in de wereld te zetten. Vrij van gemis en verlangen maar met een diepgaand gevoel van betekenis.

En geloof me, dan kom je de meest bijzondere dingen tegen. Dat is zo’n groot cadeau als dat je toevalt.

In die beweging ontstaat ook rust en kracht in je handelen. Het ‘moet’ niet. Er is een kleine stap naar de toekomst en je weet niet welke richting het opgaat. Je weet niet hoe het water zijn weg gaat vinden.

Naar die ruimte en inspiratie waren we afgelopen zondag in mijn zondagswandeling – waar we het ritme van de natuur volgen – op zoek.

En in die reis krijg je ook een andere beleving van tijd. Midden in de wandeling stuurde ik de deelnemers – op de heide – met een ademhalingsoefening op pad. Om in het wandelen en de ademhaling uit het denken te komen en een diepere staat van zijn te ervaren.

In het delen van de ervaring na de oefening zei iemand: “Ik dacht na een tijdje laat ik eens kijken hoe lang ik nog heb.” En er waren precies gezien 3 minuten voorbij gegaan. 3 minuten! En in die 3 minuten had diegene al een enorme reis in zichzelf gemaakt. Welke reis kun je dan in die extra tijd maken?

Mijn Marokkaanse vriend zegt altijd: “Jullie hebben de klok en wij hebben de tijd.”

Hoe beleef jij de tijd? Kun je uit de klokkentijd stappen? En hoeveel stilte heb je in je agenda en in je leven? Dat is zo belangrijk.