BLOG | NORBERT KOOPEN

Paradijs

1 mei 2025 – Leestijd 2 minuten

Als je een nieuwe ervaring hebt gehad dan herinner je dat later door je bewustzijn, maar wist je dat je lichaam ook een geheugen heeft?

“Het water zorgt ook dat je afgesloten raakt van de wereld. Het wordt ontzettend stil en je bent meer bij je gedachten en je gevoelens. En door het koude water ontstaat er een krachtig lichaamsbewustzijn waar de mooiste dingen je toevallen.”

Na zijn ruimtevlucht voelde Wubbo Ockels zich door de ervaring van gewichtsloosheid hier op aarde soms gevangen in zijn lichaam. Als hij in zijn bed lag, kon dat onaangenaam voelen: de zwaartekracht ketende hem vast aan zijn bed. Om dat gevoel te verlichten, dook hij in zijn zwembad om onder water het gevoel van zweven opnieuw te beleven.

Dat zweven onder water is verslavend. In ieder geval voor mij. Elke dag moet ik minimaal een half uur in het water liggen.

In de winter in het binnenbad. Maar de hele winter verlang ik naar het moment op onderstaande foto: de opening van het buitenbad. In een groene kom waar je rondom zicht hebt op de ontluikende bomen, voel je de warme stralen als je uit het koude water stapt.

Zou het hemelse paradijs zo voelen?

Maar er gebeurt daar in het water nog iets bijzonders.

Misschien wist je al dat onze grootste denkers tijdens het wandelen de beste ideeën kregen. Dat komt doordat:
1. onze bloedtoevoer naar onze hersenen toeneemt;
2. neurotransmitters ons op een meer open en flexibele manier laten denken;
3. onze reflectieve en associatieve denken wordt geactiveerd.

En door het ritme van onze stappen komen we in een meditatieve staat waarin door rust, stilte en leegte de mooiste gedachten vanuit het niets naar boven komen. Nietzsche en Kierkegaard wandelden veel. Kierkegaard zei dat de ideale snelheid op 4,5 km per uur lag. En Nietzsche zei: “Alle grote gedachten worden in de wandeling geboren.”

Daarom vind ik mijn wandelingen volgens een ‘Natuurlijk Ritme’ en mijn leiderschapsreizen ook zo fijn. Dan gebruiken we deze kracht om de lerende ervaring van de begeleiding verder te verdiepen.

Maar gek genoeg heb ik dat nog sterker tijdens de borstcrawl. Waar bij het wandelen de benen voor een meditatieve staat en een verhoogde hersenactiviteit zorgen, zorgt het rustige ritme van de armen en benen dat bij de crawl. Alleen – door de gewichtsloosheid – met minder spierbelasting. Bovendien dwingt het water je tot een gelijkmatige diepe ademhaling.

Het water zorgt ook dat je afgesloten raakt van de wereld. Het wordt ontzettend stil en je bent meer bij je gedachten en je gevoelens. En door het koude water ontstaat er een krachtig lichaamsbewustzijn waar de mooiste dingen je toevallen.

Als ik een combinatie zou kunnen vinden tussen zwemmen en coachen zou ik dat doen. Maar het vraagt training om tot een rustige borstcrawl te komen.

Daarom hou ik het bij wandelen. Het is onze natuurlijke helende staat van zijn.

Zondag, woensdag en zaterdag gaan we het hebben over vorm en schoonheid. En ik leg uit waarom schoonheid zo verbonden is met liefde. Belangrijk als het thema van deze maand – als je volgens het ritme van de natuur leeft – vorm is.