Een foto van mijn toen 9-jarige dochter in Braga staat metafoor voor het pad dat we wandelen. Soms is het pad duidelijk en weten we welke weg we volgen. Soms verlangen we naar een ander pad. Lonkt een andere weg, maar is de angst te groot om af te slaan en blijven we toch maar doorlopen. Soms ligt het pad in de schaduw en soms zelfs in het donker. En vaak beginnen we met een weg, maar komen we ergens anders uit dan we dachten. Maar op elk pad komen we iets tegen wat we te doen hebben in het leven. De vraag is of we dat aangaan.

Heb je zicht op jouw weg?

Dag Hammarskjöld verwoordt het zo mooi:

Vele wegen kent het leven, maar van al
die wegen is er een die jij te gaan hebt.
Die ene is voor jou, die ene slechts.
En of je wilt of niet, die weg heb je te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze, hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet omdat de zon een weg die
door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het eind van die
weg milder te zijn en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij ook hem?