IN BEZIELING CREËREN

Hoe doe je dat nu op authentieke wijze? Vaak volgen we een verlangen. Het is een krachtige motor die ons voorwaarts doet bewegen en die ons door de meest barre omstandigheden kan loodsen. Een lonkend perspectief om niet op te geven en iets ‘onmogelijks’ te doen. Het bracht mij naar de hoogste bergtoppen ter wereld.

Viktor Frankl – Oostenrijks psychiater en overlever van de holocaust – schrijft zo krachtig over dat perspectief in het boek ‘Man’s search for meaning’. Maar geeft dat verlangen nou werkelijk op een diepgaande manier vervulling? Geeft het ons werkelijk levenszin?

Fundamentele vragen. En ik durf daar echt mijn vraagtekens bij te zetten.

Als we ons verlangen volgen, komt namelijk ook het begrip ‘lijden’ om de hoek kijken. We streven namelijk naar een ‘mogelijke’ toekomst. We zijn op zoek naar een plek die we met de magie van onze verbeelding in ons hoofd hebben gecreëerd. En in het bewegen naar die toekomst ontstaat vaak melancholie. Immers het is er nog niet.

Je kunt jezelf de ontluisterende vraag stellen of die mogelijke toekomst niet gewoon een illusie is. En ja, ik weet het. We hebben illusies nodig om te (over)leven.

Maar toch…

Het betekent veelal ook dat je niet in het moment leeft, maar dat je met je gedachten en gevoel meer in de toekomst bent. Als dit… dan dat…

En er wordt een bak met olie op het vuur van verlangen gegooid als we met dat verlangen onbewust een gemis uit ons verleden willen opvullen. Dan wordt melancholie vaak diepgaand lijden.

Wat gebeurt er bijvoorbeeld met jou als je iets aan het creëren bent omdat je op een diep onbewust niveau graag wil worden gezien. Waarom? Omdat je in het verleden onvoldoende door je omgeving werd gezien en dat nu wilt compenseren.

Dat gemis wordt een bodemloze put. Elk vervuld verlangen valt in een enorme leegte. Het vervult niet.

Je hebt die dynamiek veelal niet in de gaten, maar wellicht herken je dit. Dat je vol energie alles geeft om iets te bereiken en als je het dan hebt behaald, het vervolgens ter kennisgeving aanneemt en op zoek bent naar het volgende. En ondertussen verwaarloos je je partner, je vrienden, ben je alsmaar aan het werk, zie je je kinderen te weinig en merk je dat je steeds vermoeider bent.

Het belangrijkste – wat direct voor je ligt – zie je niet. Je leeft in je eigen illusoire wereld en bent op zoek naar aandacht in de vorm van resultaten en verwart dat met liefde.

Oef!

Doorstond ik die gevaarlijke klimexpedities naar de hoogste bergtoppen van de wereld omdat het zo mooi was? Zeker. Maar de top was vooral ook een desillusie. Misschien was het verlangen om ‘bijzonder’ te zijn – en gezien te worden door dit extreme te kunnen – wel net zo groot.

Is er ook een meer bevredigende manier?

Jazeker!

Dat is een weg van liefde. Dat klinkt dan weer soft, maar zo is het wel. En daar gaan we het deze zondagswandeling over hebben: creëren in ware bezieling en vrij van verlangen!