In de spiritualiteit wordt gezocht naar het aanschouwen van gevoelens en gedachten. Je ego los kunnen laten, één energie en één bewustzijn. Grote gedachten en woorden. Maar je wereld- en zelfbeeld verandert al als je kunt zeggen dat een gevoel of gedachte niet goed of fout is, maar een ervaring die je meemaakt. Een ervaring die zonder oordeel geobserveerd kan worden. Je bent dan niet de emotie of de gedachte. Peter de Graef probeert het uit te leggen.

Deze manier van kijken geeft ruimte en rust. Dat vind je terug in religieuze en filosofische stromingen zoals het Taoïsme, Soefisme, Boeddhisme etc. In mindfullness en ook in management literatuur zoals Presence. Peter de Graef op onnavolgbare wijze over liefde, karakterstructuren en onze hunkering naar bestaan.

Hoe percipiëren we de wereld? Hoe maken we contact? Hoe hechten we ons en ondervinden intimiteit. Wat laten we zien en wat niet? Welk beeld houden we overeind? En wat zit er achter dat beeld? Peter de Graef probeert het uit te leggen en roemt een van zijn voorbeelden Nisargadatta Maharaj:

“Als ik mijn ogen dicht doe en ik kijk in mijn binnenste dan ontdek ik daar dat ik niets ben. Die ontdekking is wijsheid. Als ik mijn ogen weer open doe en ik kijk om me heen dan ontdek ik dat alles ben. En die ontdekking is liefde. Wat zou liefde in die context willen zeggen?”

Luister en kijk naar deze prachtige monoloog van Peter de Graef. Verlichting zal er niet inzitten, maar het hebben van aandacht is zo fijn en belangrijk. Ook voor persoonlijke ontwikkeling en in de coaching.