BLOG | NORBERT KOOPEN

WERKELIJK ONTMOETEN

21 april 2024 – Leestijd 2 minuten

“Jij zit op je blote voeten en je gebruikt woorden als magie. Dit is me te zweverig. Dit is niets voor mij.”

Het was een topweek waarin ik de brandweer, interimmers en studenten trainde. Ik merkte wel dat ik meer gespannen was dan anders.

“Ik ben er van tevoren altijd bevreesd voor, maar krachtige weerstand is het gemakkelijkst. Dat is iemand die zich laat zien. Je hebt een grens aangeraakt en daarachter bevindt zich het kostbare. Dat kun je vaak zichtbaar maken. Ook degene die mij te zweverig vond, deed die middag actief mee.”

Dat komt omdat ik me tegenwoordig door een trainingsbureau laat inhuren en lesgeef op een hbo-opleiding. Niet voor het geld, maar om iets voor een andere doelgroep te kunnen betekenen en om te leren. En om eerlijk te zijn. Ik kom mezelf tegen. Ik leer veel.

Ik vind het lastig om de controle uit handen te geven. Ik ben niet aanwezig bij het maken van het ‘leercontract’, kan verborgen contracten onvoldoende uitsluiten en voer een programma dat soms niet door mij is gemaakt uit. Akward, op zijn zachts gezegd.

Ik kom ook een hele andere houding tegen. Hoe bereik je iemand die zich niet kan openen of iemand die helemaal geen zin heeft om zich bloot te geven? Hoe ga je om met diepe weerstand of een deelnemer die mijn werkwijze niet passend vindt?

Dat vraagt van mij een andere houding. Hoe ben ik dan van toegevoegde waarde? Avontuur in optima forma!

Welke taal gebruik ik om de ander uit te nodigen om zichzelf te laten zien? Hoe vind ik de oefening die het beste aansluit bij de belevingswereld van die deelnemer?

Ik merk dat het trainen en coachen in mijn dagelijkse praktijk me gemakkelijk afgaat. De mensen die komen lezen mijn blogs en inspiratieberichten en passen bij mijn natuurlijke manier van werken. Ik geef ze een lerende ervaring en het nieuwe pad ontvouwt zich vanzelf. Vaak zijn we in 2 à 5 sessies klaar.

En vervolgens duikt een deel van hen in het diepe omdat ze een nieuwe wereld zien die ze eerst niet voor mogelijk hielden. Ze volgen mijn leiderschapsprogramma of gaan mee op reis. Echt heerlijk!

Maar er is meer.

Het verlangen om anderen te helpen die vastzitten of zich niet uitgedaagd voelen om een stap te zetten, maar dit juist nodig hebben om vrijer te kunnen leven. Ja, ik weet het: niet gaan redden en niet het werk voor anderen gaan doen Koopen!

Maar hoe kan ik beter en veelzijdiger worden om vervolgens met een kleine beweging juist de ander te openen of een ander perspectief te bieden? Daar ligt een diep verlangen.

“Now we are talking”, zei iemand toen ik over het aanspreken van het verborgen potentieel begon. ‘Check’, noteerde ik in mijn gedachten.

Ik ben er van tevoren altijd bevreesd voor, maar krachtige weerstand is het gemakkelijkst. Dat is iemand die zich laat zien. Je hebt een grens aangeraakt en daarachter bevindt zich het kostbare. Dat kun je vaak zichtbaar maken. Ook degene die mij te zweverig vond, deed die middag actief mee.

Het meest lastige zijn de deelnemers die zich niet laten zien. De deelnemers die zich terugtrekken.

Gewoon zo laten of een beeld schetsen waar ze kunnen instappen?

Altijd op zoek naar die werkelijke ontmoeting. Het lijkt alsof ik niet anders kan.