De verfilming van Jon Krakaukers boek over Chris McCandless door Sean Penn is een klassieker. Niet alleen vanwege de prachtige beelden van de natuur van mijn o zo geliefde Alaska. Niet vanwege de geweldige soundtrack, niet vanwege de geweldige oneliners:

“Some people feel like they don’t deserve love. They walk away quietly into empty spaces, trying to close the gaps to the past”.

Nee, veel meer dan dat. Iemand die zijn hart volgt, vol voor nieuwe ervaringen gaat, dicht bij de natuur leeft, zich fysiek uitdaagt en uiteindelijk in alle eenzaamheid realiseert wat hij voor prachtigs op zijn reis heeft gevonden als hij een passage leest uit ‘Family hapiness’ van Tolstoy. En dat gaat juist niet over eenzaamheid.